Rozdział 29

Alex bez słowa słuchał ojca.
Zaraz po tym jak obudził się w swojej własnej  sypialni nie widząc przy łóżku wampirów wiedział że dzieje się coś nie dobrego.
I w zasadzie jakaś jego część zgadzała się z tatą. Nienawidził tego miasta. Tylko że kochał ich obu tak bardzo, że nie wiedział jak będzie mógł żyć bez nich.

-Alex ja wiem że....- mężczyzna na prawdę chciał mu wszystko na spokojnie wyjaśnić
-Tato... zawsze byłem w niebezpieczeństwie a Angel i Spike mogą mnie ochronić. Wiem że im nie ufasz i wcale ci się nie dziwie sam maiłbym takie uczucia, tylko że teraz to się zmieniło ja na prawdę ich kocham- uśmiechnął się lekko
-A oni kochają ciebie wiem o tym- westchnął Rupert- boję się tylko że oni mi cię zabiorą.
-Na to nie pozwolę. Proszę daj mi zostać- Alex wiedział że ojciec mięknie. Nigdy nie potrafił mu niczego odmówić
-Alex chcę żebyś był bezpieczny. A tu nie jesteś nie przy nich. I nie winię ich, tak po prostu się dzieje.
-Tym razem będzie inaczej. Nie jestem bezradny  i potrafię walczyć o swoje...Tato- westchnął
-Jesteś dla mnie wszystkim synu... chcę twojego szczęścia- wziął go za rękę
-Jestem szczęśliwy. Z tobą, z nimi. A sam wiesz co się dzieje  gdy każesz komuś wybrać- nie powinien był tak mówić ale chciał zostać z ukochanymi mężczyznami  i z ojcem.
-Alex, Alex- Rupert uśmiechnął się tylko- Dobrze. Ale jeśli raz jeszcze będzie podobna sytuacja wracasz do Anglii i ukryje tak ze cię nie znajdą. A i nie mają wstępu do domu. Może kiedyś
-Rozumiem i dziękuję- chłopakowi nagle zachciało się spać- Mam wam pomóc z przeprowadzką?- Przypomniał sobie nagle że dziś w  ich domu zaczynają się duże zmiany
-Nie- mężczyzna wstał- Śpij i zbieraj siły. Musisz dużo odpoczywać i się kurować
-Nic mi nie jest- zaprotestował
-Masz anemię- Rupert wyszedł. Alex znów podszedł go sposobem jedynaka. Wiedział jak bardzo jest niekonsekwentny ale kochał syna ponad wszystko i może jeszcze poczekać. Alex jest przecież na tyle ostrożny, że wie jak postępować i nie będzie pchał się w niebezpieczne sytuacje. Miał nadzieje. Nie ufał im. Zwłaszcza Angel. Wzdrygnął się i zszedł na dół. Już był spóźniony a bardzo zależało mu na Joyce i nie chciał przekreślić tego związku zanim jeszcze na dobre się zaczął.

-William dość!!- Angel krzyknął na młodszego wampira gdy ten rozwalił już wszystkie butelki jakie były w ich domu
-Oczywiście a ciebie to...- reszta zdania zniknęła bo ciemnowłosy mężczyzna nakrył jego usta swoimi
-Kocham go jak ciebie i nie pozwolę by nas ktokolwiek rozdzielił- uniósł mu twarz i spojrzał w oczy- a teraz piękny już spokojnie- uśmiechnął się do niego lekko- Rupert niczego mu nie odmówi. Na tyle go znam- zaczął go powoli całować- chyba ci jeszcze nie podziękowałem- jednym szybkim ruchem zsunął z jego wąskich bioder spodnie.
-Liam- jęknął tylko młodszy wampir i zarzucił mu ręce na szyję
-O tak. Tylko ty i ja- ukazał kły i wsunął je w miękką zimną szyję kochanka. Spike niemal doszedł tu i teraz. A gdy Angel podniósł go i zaczął pieścić nabrzmiałą już erekcje musiał powstrzymywać się by nie skończyć za szybko. Wiedział jak bardzo starszy wampir tego nie lubi- Czułem go na tobie- byli już w sypialni- wspaniały- położył go na łóżku- wciąż jeszcze chętny, gorący
-Zamknij się i pieprz mnie- warknął niecierpliwie Spike
-Jak sobie życzysz piękny- Angel zsunął własne spodnie w tym samym czasie odwracając kochanka na  brzuch. Kilka sekund podziwiał wspaniałą białą skórę kochanka ale gdy ten zaczął kręcić pośladkami w kuszący sposób na swoją powolną melodię która zawsze doprowadzała go do szału. Złapał jego biodra z taką siłą, że chyba złamał mu kości i jednym gwałtownym ruchem zatopił się w jego ciele
-Jasna cholera!- Zawył łapiąc z rozpędu niepotrzebny oddech
-Tego chciałeś- nie przestawał gwałtownie się poruszać
-O tak Liam- jęknął- Szybciej
-Zawsze- starszy wampir pochylił się, zaczął całować go po karku i sięgnął ku jego coraz bardziej bolesnej erekcji- Tęskniłem za tym
-I ja też- Spike był niemal gotowy. Zagryzł wargi do krwi gdy członek kochanka raz po raz nie przerwanie uderzał w jego prostatę
-Teraz kochany!- Raz jeszcze go ugryzł i wytrysnął z dużą siłą po czym runął na niego. Młodszy wampir warknął tylko i doszedł.

-I masz zamiar tak robić do wieczora?- Zapytał Spike po jakimś czasie gdy leżeli przytuleni do siebie
-Jeśli to cie powstrzyma przed rozwaleniem tego miejsca to zawsze- uśmiechnął się Angel i pocałował go
-To jeszcze raz- roześmiał się- Będzie dobrze?- Spoważniał nagle
-Oczywiście wszystkim się zajmę- starszy mężczyzna miał trochę wątpliwości ale nie chciał martwić ukochanego
-Mam nadzieje że masz rację- wtulił się w niego- A jak nie to go porwę i zamknę od chociaż by tu- Spike zaczynał usypiać
-Tak kochany co tylko zechcesz- całował go po twarzy i uśmiechał się pobłażliwie. I on był zmęczony. Coraz bardziej.
Po kilkunastu minutach obaj spali kamiennym snem umarłego.

Alex wszedł do domu w którym zatrzymali się jego kochankowie w chwili gdy zaszło słońce. Miejsce wyglądało jakby przeszło przez nie tornado. Uśmiechnął się pod nosem. Wiedział że to Spike, wściekły na jego ojca. Był niemal pewny że wie co zrobił z nim Angel, dlatego przeszedł prosto do sypialni.
Nie pomylił się. Obaj spali w niekompletnych ubraniach. Młodszy wampir był pogryziony i uśmiechał się cały czas w ramionach kochanka, który obejmował go czule i opiekuńczo.
-Wy zdrajcy- szepnął tylko i rozebrał się cicho po czym wsunął między splecione ciała
-Witaj miłości- Spike odsunął się by dać mu miejsce- Wszystko dobrze?
-Teraz już tak- poczuł na sobie usta Angel'a i przymknął oczy. Tak wszystko już było w porządku.