Rozdział 1

Szesnastoletni Alexander James Giles nienawidził Kalifornii, a już w obrzydzenie wprawiały go ciepłe wręcz gorące noce.
Takie jak dzisiaj. Mimo, że on i jego tata przeprowadzili się tu dopiero dwa tygodnie temu, on już nie mógł się doczekać powrotu do Anglii.
Tęsknił nie tylko za pogodą, ale i za przyjaciółmi. Ludzie w jego nowej szkole byli zbyt głośni i bardzo infantylni. A prosił i przekonywał tatę, żeby pozwolił mu zostać samemu. Praca pewnie i tak nie potrwa dłużej niż rok, ale niestety nie chciał o tym słyszeć.
I tak oto Alex wędrował przez cmentarz w Sunnydale o pierwszej w nocy i szukał wampirów. Lubił to robić, ale nie sam i to nie była jego praca. Nowa Pogromczyni jeszcze się nie zjawiła.

Nagle usłyszał jakiś szelest i odruchowo wyciągnął broń. Może jak zabije jednego z czystym sumieniem będzie mógł wrócić do domu. Ostrożnie, na palcach zaczął iść w stronę miejsca, z którego dochodziły niepokojące odgłosy.
Był przekonany, że to jakiś wampir i naprawdę nie tego się spodziewał. Schował się za dużym grobowcem i powoli wysunął głowę, aby sprawdzić, z czym ma do czynienia. To mogło być wszystko.
Na jednej z cmentarnych ławek kochała się para i to nie zwykła para, bowiem było to dwóch bardzo p[przystojnych mężczyzn. Alex wstrzymał oddech. Już dawno podejrzewał, że jest gejem, ale teraz miał pewność.
Obaj byli wspaniali. Jeden ciemnowłosy, cała jego postać była duża i emanowała spokojem. Drugi był trochę mniejszy, jasnowłosy, jakby młodszy, bardziej zadziorny i to on nadawał tempo wszystkim niecierpliwym pieszczotom.
Nie mógł oderwać od nich wzroku. Czuł w spodniach, w całym ciele coraz większe podniecenie. Sparaliżowało go to na kilka chwil. I w tedy to zobaczył. Twarz ciemnowłosego, tego, który siedział przodem do niego zmieniła się w twarz demona. Alex wypuścił ze świstem powietrze i odzyskał kontrolę nad ciałem.
Tylko przez chwilę zastanawiał się, co powinien zrobić. Normalnie walczyłby, ale był wstrząśnięty swoim odkryciem i tym, jak bardzo, mimo odkrycia prawdy, wciąż jest podniecony.
Odszedł nim para skończyła. Ze wstydem i złością na samego siebie, na ojca, na cały świat.

– Słyszałeś Will? – odezwał się Angel, gdy odpoczywali, a on leniwie gładził go po plecach.
– Mieliśmy widownie. – Uśmiechnął się młodszy mężczyzna. – Ten zapach... Coś mi świta...
– Nie męcz się kochany. – Ciemnowłosy pocałował go w czoło.
– Hej! – Tamten natychmiast się obraził. – Ja przynajmniej doszedłem do jakiejś szkoły.
– Tak, tak. – Przyciągnął go do pocałunku. – Miejmy nadzieje, że Pogromca szybko się tu zjawi. To miasto nie jest dla nas dobre – westchnął.
– Właśnie. – Spike nagle wstał z kolan kochanka. – To dziecko... Ile miałoby lat?
– Will, jakie dziecko? – Angel nie nadążał za myśleniem ukochanego.
–Oj... – zaczął ostrzegawczo, szukając zapalniczki. – Pogromcy, syn..... Rodzina twojego brata...
–Chyba szesnaście. Will, do czego zmierzasz? – On również wstał. Trzeba było jeszcze zdobyć krew i wracać do domu przed wschodem.
– Wysłaliśmy go do Obserwatora... Może tu jest...
– Will, dziecko Pogromcy to nie pogromca. – Angel położył mu rękę na ramieniu.
– Wiem, ale Dru.... – Potrząsnął głową. – Pewnie nic ważnego. – Nie miał zamiaru się w to zagłębiać. On i Angel stanowili wyjątkowo zgodną i szczęśliwą parę już prawie trzydzieści lat. A to, że w snach nawiedzała go Drusilla, nie miało większego znaczenia. Już nie.
– Idziemy?
– Tak... Muszę cię porządnie wymęczyć – zamruczał zmysłowo i wgryzł się w jego szyję, przy akompaniamencie śmiechu kochanka.

Alex wiedział, że tata jest jeszcze na nogach. Światło się świeciło, a gdy ten długo się nie kładł, oznaczało, że coś się stało. Naprawdę nie miał ochoty na rozmowę. Musiał ochłonąć, wyspać się i może uciec z tego miasta nie koniecznie w tej kolejności.
– Jak ci poszło?– zapytał go Rupert od progu.
– Nic.. Zero... Nada. – Usiadł ciężko na fotelu. – Mam dość.. Tato...
– Buffy Summers jest w mieście – oświadczył mężczyzna. – Dziś z nią rozmawiałem, ale jest problem...
– Niech zgadnę, to zadufana w sobie idiotka? – Alex dość nasłuchał się o poprzedniej Pogromczyni.
– Jest zupełnie odwrotnie. – Uśmiechnął się do niego. – Ale wiedzą o niej cywile...
– Nie dzisiaj proszę cię – westchnął chłopak.
– Alex jesteś pewny, że wszystko dobrze? – Ojciec spojrzał na niego z troską.
– Jestem tylko zmęczony. – Wstał i zaczął kierować się w stronę schodów.
– Porozmawiamy jutro – zgodził się Rupert, patrząc za synem. Chłopak już od kilku lat wiedział, że jest adoptowany i kim była jego matka. Na szczęście to nie zmieniło nic w ich stosunkach, a nawet jakby trochę je umocniło. Martwił się, żyli niebezpiecznie a Alex lubił chodzić swoimi drogami. Coraz częściej budził się z koszmaru, że syn nie wrócił z nocnej wycieczki.

Alex mimo zmęczenia nie mógł zasnąć. Gdy tylko zamykał oczy widział przed sobą parę seksownych wampirów, uprawiających sex. Nie był w stanie pozbyć się z głowy tych myśli i raz po raz wstawał do komputera, po czym zawracał wpół drogi. Przecież nikt normalny nie myśli w ten sposób o bezdusznych potworach.
Chłopak wykończony, usnął dopiero nad ranem. Wciąż z mętlikiem w głowie.