Prolog

Dwóch młodych mężczyzn szło aleją.
Obaj byli w wyśmienitych nastrojach, jeden nawet lekko pijany. Cały świat należał do nich. Dosłownie i w przenośni.
Większy, starszy z nich ciemnowłosy ubrany w czarne skórzane spodnie i fioletową koszulę, uśmiechał się czule, patrząc na mniejszego jasnowłosego, który miał na sobie długi czarny płaszcz, a pod nim tak jak i on skórę i krwiście czerwoną koszulę.
– Słuchasz mnie? – Jasnowłosy zawarczał cicho.
– Oczywiście, że tak Will. – Przygarnął go do siebie.
– Więc podobno Pogromczyni, wyobraź sobie, jest w ciąży.... i robi się bardzo nie uważna...
– Nie – przerwał mu tamten. – Nie będziesz jej szukał. Nie będziesz zwracał na siebie jej uwagi. Nie stracę cię.
– No przecież mówię, że... – Naburmuszył się tamten, a raczej chciał to zrobić, bo ręka jego towarzysza zasłoniła mu usta i widział, że tamten węszy.
– Chodź. – Nie czekając na Williama, pognał kilka domów dalej.

– Kurde, Angel. – Jasnowłosy zrównał się z nim dopiero w alei. – Cholera – zaklął na to, co zobaczył.
Zwłoki młodej kobiety może nie były dla niego czymś wyjątkowym, ale nowo narodzone dziecko.
– Chyba ktoś sprzątnął ci trzecią Pogromczynię sprzed nosa. – Angel okrążył zwłoki. – Była całkiem ładna.
– Ujdzie. – William miał inny gust. – A co z tym? – Wskazał na dziecko.
– Nie chcesz go chyba zabić. – Angel spojrzał na niego ze zdziwieniem.
– To dziecko... Nawet się nie najem... Trzeba go gdzieś oddać... Mówiłeś, że jak się nazywa teraz rodzina twojego brata? – Ostrożnie podniósł niemowlę.
– Myślisz? – Angel przez ułamek sekundy pomyślał, że ma przed sobą słodki obrazek, ale do czasu aż William ukazał kły.
– Szybko, bo on pachnie tak wspaniale… – Zrobił taki ruch, jakby miał zatopić kły w szyi dziecka.
– Giles. – Angel zbliżył się do nich. – Tam będzie mu w sam raz
– Tak... Angel i Spike, agencja adopcyjna. – Jasnowłosy roześmiał się i dziecko otworzyło oczy. Żaden z mężczyzn nie widział jeszcze tak intensywnego brązowego koloru.

– To tu. – Dom był duży i wyglądał na bogaty. – Został już tylko Rupert o ile się nie mylę.... Daj mi małego. – Spike zrobił to dość niechętnie.
– Obyśmy się nigdy nie spotkali – szepnął do dziecka i nacisnął dzwonek. Jasnowłosy oparł się o drzewo i uśmiechał się paląc papierosa. W głowie tańczyła mu jego Czarna Bogini, co zwykle oznaczało kłopoty i zabawę.
12 sty 16:37